Γενικά:
Οι κομήτες είναι από τα πιο εντυπωσιακά ουράνια σώματα, τόσο λόγω του μεγέθους τους, που μπορεί να καταλαμβάνει 30^ο της ουράνιας σφαίρας, όσο και του σχήματός τους. Πρόκειται για σώματα με μικρή πυκνότητα και μάζα μικρότερη από το ένα δισεκατομμυριοστό της γήινης, που περιφέρονται γύρω από τον Ήλιο σε παραβολικές ή ελλειπτικές τροχιές. Οι συνηθισμένοι κομήτες αποτελούνται από τρία μέρη: τον πυρήνα από πάγο και σκόνη, την κόμη από αέριο και σκόνη και την ουρά, που εμφανίζεται μόνο όταν ο κομήτης προσεγγίζει τον Ήλιο. Οι πυρήνες των περισσοτέρων κομητών θεωρούνται πως είναι “βρόμικες χιονόμπαλες” διαμέτρου περίπου ενός χιλιομέτρου, μολονότι το ηλιακό σύστημα περιέχει κάποιους κομήτες με πυρήνες που η διάμετρός τους υπερβαίνει τα δέκα χιλιόμετρα.

Οι αρχαίοι Έλληνες τους αποκαλούσαν “Αστρα με μακριά μαλλιά”, λόγω της περίφημης ουράς τους, η οποία έχει μήκος 1 A.U. περίπου (150.000.000 χλμ.) και με διεύθυνση αντίθετη από τον Ήλιο. Η ουρά οφείλεται στην εξάτμιση και εκτόξευση υλικού από τον κομήτη λόγω της θερμοκρασίας του Ηλίου και της πίεσης των σωματιδίων του ηλιακού ανέμου που φτάνουν την ταχύτητα των 100-300 χλμ/δευτ. Πάντως, δεν υπάρχει κανόνας που να λεει ότι οι κομήτες πρέπει οπωσδήποτε να έχουν ουρά.

Το υλικό το οποίο σχηματίζει τους κομήτες, όπως πιστεύουμε σήμερα, είναι μέρος του πρωταρχικού πλανητικού νεφελώματος, από το οποίο δημιουργήθηκε ολόκληρο το πλανητικό μας σύστημα. Για τον λόγο αυτόν η μελέτη της φύσης των κομητών αποτελεί ένα ερευνητικό πεδίο μεγάλης σπουδαιότητας. Πραγματικά, πολλαπλές διαστημοσυσκευές από πολλές χώρες έχουν επισκεφτεί και πρόκειται να επισκεφτούν στο μέλλον κομήτες-στόχους προσφέροντας ουσιαστικές πληροφορίες για τη χημική σύσταση του πλανητικού μας συστήματος. Για παράδειγμα αναφέρουμε ότι ο άνθρακας που υπάρχει στους κομήτες δεν βρίσκεται στην απλή αεριώδη μορφή του μεθανίου ή του διοξειδίου του άνθρακα, όπως ήταν μέχρι τότε αποδεκτό, αλλά υπό μορφή συμπλοκών μορίων. Αυτό σημαίνει ότι η μελέτη των κομητών θα μας δώσει πολύτιμες πληροφορίες για αρχέγονες μορφές στοιχείων και μορίων μεγίστης βιολογικής σημασίας.

Κάθε κομήτης αναφέρεται διεθνώς με το όνομα εκείνου που τον ανακάλυψε πρώτος. Στους ειδικούς καταλόγους της Διεθνούς Αστρονομικής Ένωσης (IAU) αναφέρεται με βάση το έτος ανακάλυψής του και ένα πεζό λατινικό γράμμα, το οποίο δηλώνει τη σειρά ανακάλυψης μέσα στο έτος. Έτσι, για παράδειγμα αναφέρουμε ο κομήτης Bennet, ο κομήτης IkeyaSeki ή ο κομήτης 1970a, ο κομήτης 1970b, k.o.k. Όμως μετά τον υπολογισμό της τροχιάς τους, αντί των γραμμάτων a,b,... χρησιμοποιούνται οι λατινικοί αριθμοί Ι, ΙΙ,....που δηλώνουν τώρα τη σειρά διάβασής τους από το περιήλιο της τροχιάς τους (π.χ, 1970 Ι, 1970 ΙΙ...)

Η ονομασία “C/1996 B2” σημαίνει ότι ήταν ο δεύτερος κομήτης που ανακαλύφτηκε κατά το δεύτερο ήμισυ του Ιανουαρίου (το γράμμα Β + τον αριθμό 2) το έτος 1996. Το γράμμα “A” καλύπτει την περίοδο 1-15 Ιανουαρίου, το “B” την περίοδο 16-31 Ιανουαρίου, το “C” 1-15 Φεβρουαρίου, k.o.k. (το “I” παραλείπεται και το “Z” δεν χρησιμοποιείται). Το σύμβολο “C/” μαρτυρεί ότι πρόκειται για κομήτη της κατηγορίας των μακροπεριόδων. Οι μακροπερίοδοι αποτελούν τη μεγαλύτερη πλειοψηφία (-84%), παρουσιάζουν τροχιές σχεδόν παραβολικές και είναι μη περιοδικοί, πράγμα που σημαίνει πως δεν γνωρίζουμε αν και πότε θα επανέλθουν. Η περίοδος περιφοράς τους μπορεί να είναι μεταξύ 10.000 και 100.000.000 ετών. Το σύστημα αυτής της ονομασίας των κομητών, άρχισε την 1^η Ιανουαρίου του 1995 και είναι όμοιο με αυτό των αστεροειδών.